Çocuk büyütmek zor zanaat..
Tarko büyütmek daha da zor zanaat!Şikayet etmek için demiyorum, kolay bir çocuk değil Tarko! Zaten zor doğdu ama büyütürken de zorladı beni...uyku problem,yemek problem hele diş çıkarmak apayrı problem...Kreşe alışamadı bir yıl ağladı neredeyse..uğraş , didin , oku, dinle ,uzmana danış,yöntem dene yok yok olmadı...
İşe başladım peşimden ağladı her gün ,yaka paça attım kendimi evden dışarı.Hastalandı ben olmazsam ilaç içmedi kimseden ,okuldan ilaç içirmeye geldim koşa koşa...Hepsi zamanla geçti, evet herşeyin bir zamanı var en iyisi kabullenmek dedim ve çocuğu kendi haline bıraktım.
En büyük problem yemek yemesi ve uyku ! kendi yemek yemez, kendi uyumaz bir çocuk(tu) Tarko! ne zamana kadar yeni eve taşınıp yeni yaşını kutlayana kadar.Peki bu çocuk neden kendisi yemek yemiyordu! Anneye sormazlar mı adam 7 yaşına gelmiş hala sen mi yediriyorsun? Diye! Ben olsam sorarım! Anane babanne elinde büyümüş bir çocuk Tarko, ilk 3 yıl hep tv karşısında beslendi.Zaten iştahsız bir çocuktu, yemek yedirmek için dede ve babaannenin bir takla atmadıkları kalıyordu ki onu da yapmış olabilirler ben yokken :) Ben okuldayken Babaanne dede ikilisi Tarkoya bakıyorlardı dedim ya ,işte edinmesi gereken pek çok alışkanlığı bu dönemde edinemedi maalesef Tarkan.sabah kahvaltısı, ara öğün ve öğle yemeğini onlar yediriyorlardı. Ben ne yapsam geldiğimde kendi kendine yemek yediremedim pes ettim! Bakıcınızı uyarabilirsiniz ama babaanne dedeyi uyaramıyorsunuz, bir sürü sorun çıkıyor ki amacım burada bunları anlatmak değil keza bütün anneler az buçuk tahmin ediyordur yaşadığımı! Okuldan aradığımda hep "hiç ağlatmadık Tarkanı " diyorlardı varın siz düşünün gerisini!Sabah uyandığı andan başlayarak öğle uykusuna yatana kadar her istediği yapılan bir çocuk, ikindi vakti uyandığında anne kurallarına karşı gelmek için de elinden geleni yapıyordu normal olarak!Zamanında alamadığı eğitim yüzünden okulda yemek yemede problem yaşadı, hep geç kaldı, tabağı bitmeden yemek vakti bitti ve aç kaldı :( Sonra anane çıktı sahneye o da benzer şeyler yaptı "bırak kendi yesin" dedikçe" aman şimdi 1 saatte yer yediriverelim bitsin gitsin, Tarkoyu önden doyurayım ben tv karşısında yiyiversin !" vb cümlelerle çocuğumu sofrada ellerini kullanamayan, yemek yeme engelli biri haline getiriverdik elbirlik :(
Gelelim uykuya! bendeniz uykuya aşık biriyim amma velakin benden çıkma Tarko öyle değil ! Bin türlü yöntem uyguladım yok ! En moderninden en ilkeline kadar uygulanan yöntemler geri tepti ! Bazen sinir krizi bile geçirdim bu çocuk uyumuyor diye! 3 saat uyutmaya çalıştığım ancak 45 dakika uyuduğu günleri bilirim, kabus gibi! Gece uyumak bilmez, sabahın köründe hortlar! uyutmak için 2 saat arabayla şehir turu attığımız doğrudur.İlk bir ay kendi kendine emerken uyudu, sonraları salıncakta sallamadan ninni cd leri açmaya oradan klasik,caz,soul,arabesk,rap yerli yabancı tüm müzikleri dinletmeye kadar her yolu denedim. gülmeyin çok ciddiyim :) kucakta sallama metodu 1 saat kadar sürse de en istiktarlı metod oldu!Tracy abla metodu Tarkoya sökmedi :( Mahallenin en uykusuz cırlak bebeği oldu ! Bir de alışkanlığı var! 3 günlükken başladı, yeminle 3 günlükken başladı! Dudak tutarak uyunur mu ? Uyunur ! Kimin çocuğunu kınadıysam başıma geldi ,vallaha geldi :) Emzirirken daha hastaneden geldiğimiz ilk gün o minicik parmağını dudağıma uzattı, ben de hep öptüm kıyamadım, o da alıştı :) sonuç : 7 yaşına gelmiş eller dana kadar parmaklar dolma kadar olmuş hala uyurken anasının dudağını isteyen bir çocuk ! vay annedaş ! Çocuğuna kendi kendine yemek yemesini ve uyumasını öğretemiyorsan ne işe yararsın sen AnneAyça !
Bundan bir kaç hafta önce aldım karşıma koca adam gibi konuştum benim küçük adamla ! Anlaşmamı yaptım ! 7 yaş bitip 8 yaşa girildiğinde yemekleri kendisi yiyecek! Dudak tutmadan uyuyacak! "Tamam " dedi " ama çok istersem azıcık dudağını tutabilirmiyim annee" konuşmaya başladığında kurduğu ilk cümle" anne dudak" olan bir çocuk için zor bir durum, ancak ben bana bağımlı bir çocuk istemiyorum ! "hayır " dedim " bebeklik bitti 8 yaşa giriyorsun abi olma yaşı "
Bu arada bizim hayatımızda büyük bir değişiklik oldu ! Evimizi değiştirdik ve Tarkonun yatağı da yeni evde yenilendi ! Çok istediği ranza şeklinde altı çalışma masası olan yatağa kavuştu ! Doğum günü de aynı zamanlara denk geldi ! Bu yatakla birlikte Tarko eve gelir gelmez daha ilk gece kendisi uyudu! Beklediğimden daha kolay oldu herşey !Ertesi sabah kahvaltısını kendisi yaptı ve anlaşma konuşmamızı mevzu dahi etmedi :)
Biraz geç oldu ama Tarko uyku ve yemek konusundaki leveli sağlam atladı! Çok mutluyum ,bu ev bize her açıdan iyi geldi :))
Herşeyin bir zamanı var, Tarko kendine has bir çocuk ve onu başkalarıyla değil kendisiyle kıyaslamalı, böyle düşündüğümden beri daha huzurluyum..Yeni ev ,yeni hayat yeni alışkanlıklarla başladı.Eee ne demişler "tebdil-i mekanda ferahlık vardır "
İmza : Tebdil-i mekanda ferahlık bulan AnneAyça :)
