ALTIN ÇOK MU DEĞERLİ ANNE??

            Tarkomun çok sevdiği ( ! ) sınıf arkadaşlarından D-U-R-U' nun doğum günü partisi var önümüzde ki pazar günü :) neden D-U-R-U diye harfleri yazdım hemen açıklayayım..Tarko büyük harfleri birleştirerek okuma yazmayı kendince çözmeye başladı :) herşeyi harflerini söyleyerek yazmaya çalışıyor ,bilemediklerini de soruyor..İzmir'e gittiğimizde arkadaşım ona "DURU " yazabilmesi için D-U-R-U
harflerini yanyana koymasını söyledi  bizimki de diline doladı D-U-R-U  :)

 

       

       Gelelim esas meseleye :) Duru'ya doğum günü hediyesi almamız gerek !! :) Tarko'ya sordum "ne alalım annecim??" "altın alalım anne! altından bişey"
İlk defa altın kelimesini duydum Tarko'dan, çok şaşırmıştım açıkçası..ekledi arkasından "Altın çok mu değerli annee?? çok değerli bişey olsun!" mesaj gayet açık ve net aslında "ben Duru'ya çok değer veriyorum aldığım hediye de çok değerli olmalı"

   
  Sevginin maddi karşılığının olamayacağını nasıl anlatabilirdim ki 7 yaşında bir çocuğa...Ya da ben mi yanlış düşünüyorum herşeyin mutlaka maddi bir karşılığı olmalı mı ?? Sevgi,arkadaşlık,huzur,mutluluk,gülümseme,aşk ,dostluk,sadakat ne ile ölçülebilir ki!!

     Böyle düşünürken şu hikaye geldi aklıma :

Küçük kız hüzünlü bir yabancı ya gülümsedi.Bu gülümseme adamın kendisini daha iyi hissetmesine sebep oldu. Bu hava içinde yakın geçmişte kendisine yardım eden bir dosta teşekkür etmediğini hatırladı.

Hemen bir not yazdı, yolladı. Arkadaşı bu teşekkürden o kadar keyiflendi ki, her öğlen yemek yediği lokantada garson kıza yüklü bir bahşiş bıraktı.

Garson kız ilk defa böyle bir bahşiş alıyordu. Aksam eve giderken, kazandığı paranın bir parçasını her zaman köşe basında oturan fakir adamın şapkasına bıraktı.

Fakir adam öyle ama öyle minnettar oldu ki. İki gündür boğazından aşağı lokma geçmemişti. Karnını ilk defa doyurduktan sonra, bir apartman bodrumundaki tek odasının yolunu ıslık çalarak tuttu. Öyle neşeliydi ki, bir saçak altında titresen köpek yavrusunu görünce, kucağına alıverdi.

Küçük köpek gecenin soğuğundan kurtulduğu için mutluydu. Sıcak odada sabaha kadar koşuşturdu. Gece yarısından sonra apartmanı dumanlar sardı. Bir yangın başlıyordu. Dumanı koklayan köpek öyle
bir havlamaya başladı ki, önce fakir adam uyandı, sonra bütün apartman halkı.

Anneler, babalar dumandan boğulmak üzere olan yavrularını kucaklayıp, ölümden kurtardılar. Bütün bunların hepsi, beş kuruşluk bile maliyeti olmayan bir tebessümün sonucuydu.

   Gülümsemeyi,merhabayı,günaydını,dostluğu,sevgiyi,aşkı,masumiyeti,samimiyeti maddi her değerden üstün tutabilmek herkese göre değil maalesef günümüzde...böyle insanların artması dileğiyle..gerçek değerle, sevgiyle kalın.....