İSTANBUL'DAN DAYIM GELDİ EVDE BİR BAYRAM HAVASI :)

                       
     Hayat her zaman dört dörtlük değil.Herşey bizim istediğimiz gibi gitmiyor bazen. Mutluluklar sevinçler gibi hüzünler, sıkıntılar da bizim için...hayat macerası böyle...sınavlarla dolu bazen de..

  Biz de böyle bir zamandan geçtik  yine , son iki ayımız kabus gibiydi . Kardeşim ve benim, hayatımızın bir köşesinde duran ve zaman zaman bizi sıkıştıran bir genetik kan hastalığımız var.Hamileyken beni yakalayan bu illeti , ters köşeye yatırmış ve alt edebilmiştim . Şu an kontrol altında ama ne zaman yeniden atağa geçer bilememekteyim . Uzun zamandır sessizliğini koruyan bu hastalık yeniden hortladı ve bu defa kardeşimi ağır vurdu :(  Önce Balıkesir'de başlayan mücadele İzmir'e taşındı. Benim şahsi fikrim, bana ağır bir darbe vuran ve bebeğimi almaya kalkan 9 Eylül Üniversitesi Hastanesine kesinlikle gidilmemesi gerektiğiydi.Bazen birşeylere engel olamıyorsunuz ve yaşanması gereken yaşanıyor . Maalesef  kardeşim de bu hastaneden nasibini aldı. Özellikle bu hastanenin Hematoloji bölümü hayatımda gördüğüm, insan haklarına zerre değer vermeyen bir yapıya sahip...hastaların insan olduğundan bir haber kobay faresi olarak kullanıyorlar resmen!Bana da aynısını yaptılar.Orada yaşadıklarımı tüm ayrıntısıyla yazmadım hiçbir zaman çünkü her anlattığım da ya da yazmaya başladığım da aynı şeyleri yaşatıyorum kendime sanki...Kısmen de olsa doğum hikayemizi yazarken bahsetmiştim bu zorluklardan.

  Kardeşimin hastalıktan dolayı böbrekleri zarar gördü...Hem aferez hem de diyaliz olmak zorunda kaldı.Biz bu süreci geçici zannederken böbreklerdeki hasar tahminimizden fazlaydı ki biyopsiye gerek duyuldu. Sonuç : böbrek yetmezliği hatta böbrek nakli! Bu hastane ikinciye hayatımızı karartmaya kalkıyordu! Buna fırsat vermemek ve bu teşhisi başka doktorlara da onaylatmak gerekiyor! İstanbul yollarına düşerken kardeşim, hastaneye yatışının üzerinden 1 ay geçmişti bile... Moralman kötüydük hepimiz..

   İzmir bana hiç yaramadı ama İstanbul hayat kaynağı oldu! Kardeşime de öyle! İstanbul'dan güzel haberler geldi! Diyalize gerek yok ilaç tedavisi ile böbreklerdeki sorun kontrol altına alınacak ! Mutluluğumuzu, sevincimizi tarif edemem! Yeniden doğmuş gibiyiz!

   Hal böyleyken sorgulamadan edemiyorum : iki ünversite aynı hastaya nasıl böyle uç teşhisler koyabilir?! Amaç nedir ?? Kardeşime yapılan gereksiz işlemlerin devlete maliyetini hesaplarsak işin içinden bile çıkılamaz! Biz bilinçliydik başka yerlere de danışmak istedik! Ya cahil insanlar! İnsanların hayatlarını ve çaresizliklerini maddi kazançlarına alet eden herkese yazıklar olsun! Bunun peşini bırakmaycağız, bunun hesabını henüz kısmen adalet varken aramak istiyoruz!  

Güvenimiz bu ülkedeki temel kurumlara bir bir sarsılıyor! ki sağlık , bir devletin vatandaşlarına vereceği en temel, en güvenilir hak olmalıdır!İnsan haklarının en temeli "yaşama hakkı " değil midir?!

Hipokrat yeminini kim ediyor ?? "Beni Türk hekimlerine emanet ediniz" diyen Atatürk'ün doktorları nerede ?? bizden çok onların hesap sorması gerekmez mi ?! Babamıza bile güvenmemek gerektiğini öğrendiğimiz şu günlerde, güvenceğimiz tek şey kendimiz olduk maalesef!

 Tarko, dün gece bir sürpriz yapıp beklediğimizden erken gelen dayısını kapıda görünce sevinçten çıldırdı .."dayıcım seni çok özlemişim " deyişini  dakikalarca sarılışını unutmayacağım..

Yaşadığımız herşeye inat dün gece bizim evde şenlik vardı, kahkahalar vardı, umut vardı , yeni planlar vardı. Tarko'nun dayısına sarıldığı an aklıma gelen ve ona uyarladığım GÜNDOĞARKEN şarkısı :

Tarko'ya uyarlanmış hali "İstanbul'dan dayım gelmiş, evde bir bayram havası, annem , ananem, dayım beni çok severmiş"

İMZA:HERKESLERİN ÇOK SEVDİĞİ MUTLU TARKO'NUN MUTLU ANNESİ ANNEAYÇA :)