Hoşgeldin DİREN

 

   

   
   Tarko  geçenlerde ders çalışırken birden bire " anne sen tekrar evlenecek misin?" diye sordu.Birden ne cevap vereceğimi bilemedim, bulamadım. Hazırlıksız yakalanmıştım.Ben de bir soruyla cevap verdim " Neden böyle bir soru sordun tatlım ? " Hiç beklemediğim bir cevap verdi " Çünkü senin karnından çıkan bir kardeşim olsun istiyorum!"

     Tarko büyüyor. Her geçen gün hayatı algılaması da farklılaşıyor. Bazen beni sorularıyla öyle şaşırtıyor ki cevap vermekte zorlanıyorum. Bir gün belki kardeş isteyecekti elbet ,ama böyle bir soruyla karşıma geleceğini hiç hesaplamamıştım  Mesele benim evlenmem değil , ona kardeş yapabilirliğimdi. Eğer evlenirsem bunun olabileceğini düşünüyordu belli ki.Peki neden şimdiye kadar hiç "Babamla yeniden evlenin"   dememişti  ?  Çünkü bunun olmayacağını ona anlatmıştım , kabullenmişti. Üstelik babasının bir birlikteliği vardi .Demek ki ona kardeşinin de ol(a)mayacağını kabul ettirmem gerekiyordu. İşte bunları bir anda düşünerek ona herşeyi açıklamaya karar verdim. Karşıma aldım ve anlattım. 

  Evlenmek gibi bir düşüncem olmadığını ama zaten evlensem de hamile kalamayacağımı söylediğimde sadece şaşkın "Neden? " diyebildi. Bunun cevabını vermek incecik bir çizgide yürümek gibi! Ama bu gerçekle yüzleşmek zorunda ! "Annecim çünkü ben hastayım, sen karnımdayken çok hastalandım ve doktorlar bir daha bebek yapamayacağımı söylediler " diyebildim. Bu çok önemli bir sınavdı benim için ; çünkü Tarkan benim hastalığımdan kendini sorumlu tutabilirdi. 7 yaşında bir çocuğa zaten gereğinden fazla yük yüklemiştim. Boşanma, ev değiştirme , dedeyi kaybetme, onun için ağır şeylerdi . Ama güçlü bir çocuk Tarkan!  Adı gibi savaşçı , dirençli .Bunun da üstesinden gelecekti.   Ağlamaya başladı    "Anne sana bir şey olmasın , hasta olma " diyebildi ."Hiçbir şey olmayacak annecim bana güven" diyebildim.Sarıldık ve birlikte ağladık.Sonra geçti ve bir daha da bir şey sormadı. İçinde neler yaşıyor bilmiyorum, umarım doğru olanı yapmışımdır.  

    Bu olaydan sonra günlük rutinimize devam ettik. Okul kapandıktan hemen sonra küçük bir tatil yapmıştık. Evde vakit geçirecektik artık. Bir plan dahilinde eğlenceli ve kaliteli vakit geçirmesini sağlamaya çalışıyordum. Gün içinde kitap okuyor , test çözüyor, deney yapıyor,  oyun oynuyorduk. Akşamları da parka gidiyorduk. Arkadaşlarıyla vakit geçirmesini sağlıyordum. Bunlar olurken , aklım hep kardeş meselesindeydi. Bunu nasıl çözebilirim diye düşünürken twitterda sevgili Olcan'ın twitini okudum. Yavru kedilerine ev aradıklarını ama bulamadıklarını yazmıştı.Ben de hiç düşünmeden " yakın olsaydık alırdım " diye yazdım. Laf olsun diye değil ciddiydim. Bir dönem Tarko yalnız kalmasın , ona evde arkadaş olsun diye köpek almak istemiştim. Fakat onu gezdirmek ve çok ilgilenmek gerekiyordu ve benim buna zamanım yoktu . Ayrıca petshoptan hayvan alma taraftarı  da değildim ve yavru alabileceğimiz kimse de yoktu. O sebeple bu fikri ertelemiştim.Ancak en son kardeş olayından sonra, ciddi ciddi tekrar düşünmeye başlamıştım bu konuyu. Olcan Ankara'da ben Balıkesir'de  nasıl alacağım diye düşünürken , babasının kediyi Balıkesir'e getirebileceğini söylediğinde birden çok şaşırdım. Bu devirde böyle hayvan sever insanlar bulmak , onca yolun bir kedi için gelinebileceğine inanmak çok güçtü.O dakika kedinin bizim kaderimiz olduğuna inandım. Hepimize iyi gelecekti emindim. 7 haftalık bir dişi kedimiz olacaktı ve hem de ertesi gün yola çıkıyordu. 

   Bundan sonrası tam macera ! Benim zaten her işim olaylı :) Evdekilere hiçbir şey söylemedim. Sadece daha önce kedi beslemiş olan kuzenimden kafes istedim . Çünkü minik kız  veterinerden ödünç alınan bir kafesle gelecekti ve benim onu otogardan eve kadar yeni kafesiyle getirmem şarttı.

    Hayvanları çok severim.Bir köpeğim olmasını çok istemiştim.  Kuşum,  balıklarım, su kaplumbağam vardı bir dönem . Ama hiçbir zaman bir kedi hayali kurmadım.Çok antipatik bir hayvandı bence.Ne demişler "Büyük lokma ye büyük söz söyleme " tecrübeyle defalarca sabitledim ben bu sözü. İşte artık bir kedin var Ayça sultan, üstelik kimseye de söylemedin artık Seemin ( Sevim , annem olur kendisi ) gazabından kork :D 

   Bütün gece internette kedi forumlarında ne yer , ne içer,  nasıl bakılır okudum . Kuzenimin getirdiği malzemeleri saklama telaşım tam filmlikti :) Sabah erkenden kalktım. Artık el mahkum kardeşim ve anneme durumu açıklamak zorundaydım , çünkü 2 saate kadar evde bir kedi olacaktı :) Annem beklediğim tepkiyi vermedi emri vaki yaptım ya, vicdanı sızladı da kabul etmek zorunda kaldı. Kardeşim bir kedi delisi olarak tabi ki sevindi.Ben annemi Tarko'ya bir şey belli etmemesini söylerek düştüm yola. Otogarda  otobüsün gelmesini beklerken  bir yandan da Olcan' la mesajlaşıyorduk. İkimiz de çok heyecanlıydık! Yaklaşık 1 saatlik beklemenin ardından otobüs geldi ve minik kızıma kavuştum.Eve gittiğimde Tarko heyecandan ne yapacağını bilmedi ! Sevinçten uçtu ! bütün bir gün akşama kadar "Anne bu bizim kedimiz değil mi bir yere gitmeyecek " dedi durdu .Heyecanını da "içimde bir stres var anne " diye anlattı kuzucum. Hemen küçük kıza bir isim bulmamız gerekiyordu. benim önerim Tarko tarafından da onay buldu ve adı "DİREN "oldu. Bu ismi hem şu an tüm yurtta yaşanan ve gezi parkı ile başlayan direniş , hem de miniğimin verdiği yaşam mücadelesi sebebiyle koydum.

  12.07.2013 Hayatımızda yepyeni bir başlangıcın tarihi . Hiç planlamamışken 2 gündür evimizde bize hemen alışıveren ,oyuncu, şımarık güzel bir canlı var :) çok mutluyuz çok.Hayatımıza Hoşgeldin Diren !

Not 1: Dişi sandığımız ve 1 gün boyunca kızım diye sevdiğimiz, üstelik de pembe tasma aldığımız kedimizin kuzenimin koyduğu teşhisle erkek olduğunu öğrendik. Kız hayallerim yine suda.Ben bu kızı bulamayacağım artık , vazgeçtim :)

Not 2: Kardeş meselesini çözmüş olmanın dayanılmaz hafifliğini taşıyorum ;)


 İMZA . Destan Tarkan ve Diren'in annesi AnneAyça :)